حقایقی درباره وضعیت کنونی آب:

آب برای حیات روی زمین ضروری است. بیشتر سطح زمین را پوشانده، بیش از 50 درصد بدن ما را تشکیل می دهد، غذای ما را تولید کرده و حامی امرار معاش ما است. اما این منبع گرانبها بی نهایت نیست و آنچه می‌خوریم و نحوه تولید غذا، بر مقدار و چگونگی آب تأثیر می گذارد. 

تنها دو و نیم درصد آب شیرین، مناسب برای شرب، کشاورزی و بیشتر مصارف صنعتی است. آب یک نیروی محرکه برای مردم، اقتصاد، طبیعت و اساس غذای ما است. در واقع، آبی که برای کشاورزی استفاده می‌شود، 72 درصد از برداشت جهانی آب شیرین را تشکیل می دهد، اما مانند همه منابع طبیعی، آب شیرین بی نهایت نیست.

رشد سریع جمعیت، شهرنشینی، توسعه اقتصادی و تغییرات آب و هوایی منابع آبی سیاره را تحت فشار فزاینده‌ای قرار می دهد. در عین حال، منابع آب شیرین به ازای هر نفر در دهه‌های گذشته 20 درصد کاهش یافته است و وضعیت دسترسی و کیفیت آب به سرعت در حال بدتر شدن است که از جمله دلایل آن می توان به این موارد اشاره کرد: چندین دهه استفاده و مدیریت نامناسب، استخراج بیش از حد از آب های زیرزمینی، آلودگی و تغییرات آب و هوایی. به یاد داشته باشیم این خطر وجود دارد که این منبع گرانبها را به نقطه ای بی بازگشت سوق دهیم.

امروزه 2.4 میلیارد نفر در کشورهایی زندگی می کنند که دچار تنش آبی هستند. بسیاری از آنها کشاورزان خرده‌پایی هستند که در حال حاضر برای برآوردن نیازهای روزانه خود، تلاش می کنند. رقابت بر سر این منبع گرانبها در حال افزایش است و متأسفانه کمبود آب به علت درگیری‌ها تبدیل می شود.

حدود 600 میلیون نفر که حداقل تا حدی برای امرار معاش به سیستم های غذایی آبزیان وابسته هستند، از اثرات آلودگی، تخریب اکوسیستم و تغییرات آب و هوایی رنج می برند.

  زمان آن فرا رسیده که مدیریت عاقلانه آب را شروع کنیم

 ما باید مواد غذایی بیشتر و سایر کالاهای ضروری کشاورزی را با آب کمتر تولید کنیم و در عین حال اطمینان حاصل کنیم که آب به طور برابر و عادلانه توزیع می شود، سیستم های غذایی آبزیان ما حفظ می شود و هیچ کس پشت سر جا نمی ماند.

 دولتمردان باید سیاست‌های علمی و مبتنی بر شواهد علمی را طراحی کنند و بر روی داده ها، نوآوری و هماهنگی بین‌بخشی برای برنامه ریزی و مدیریت بهتر آب، سرمایه گذاری کنند. آنها باید از این سیاست‌ها با افزایش سرمایه گذاری، قانون‌مداری، فناوری و توسعه ظرفیت حمایت کنند و همزمان کشاورزان و بخش خصوصی را برای مشارکت در راه‌ حل‌ های یکپارچه جهت استفاده کارآمدتر از آب و حفظ آن تشویق کنند.